Աստվածաշունչ մատյանից

Հարստությունը բարիք չէ ժլատ մարդու համար, և չկամ մարդու ինչի՞ն է պետք իր ունեցվածքը։ Ով հավաքում է իրեն զրկելով, նա հավաքում է այլոց համար, և նրա բարիքներն ուրիշները պիտի վայելեն։ Ով չար է իր անձի հանդեպ, ո՞ւմ համար բարի կլինի. նա ուրախ չի լինի նույնիսկ իր բարիքների մեջ։ Ավելի չար մարդ չկա, քան նա, ով չարակամ է ինքն իր նկատմամբ, և դա նրա չարության հատուցումն է։ Թեկուզ և բարիք անի՝ պատահաբար կանի, և հետո հիշելով՝ դարձյալ իր չարությունը կանի։

Սիրաքի իմաստությունը 14. 3-7

Մեկնաբանություններ